بهزاد پکس(ماتیک)

عکسامو نگاه کن ازم چی مونده ها؟
یه آدم عصبی شبیه دیوونه هام
صدامو دوس داری هنوز یا بدت میاد ازم
یا دو به شکی بازم چی خونده ها؟
عکسامو نگاه کن چقدر بهم ریختم
میگفتی میمیری وقتی من یه شب نیستم
الان چی شده که دیگه خبری نی ازت
هنوزم شبا فکر میکنی به من بیشتر
یه مدته همش میرم تو خودم
چون نیستم مثل تو که هفت هشتا دورم
داشته باشم با هرکی حرفی بزنم
من دور و ورم از این آدم پلشتا پرن
تو ام تو خیال اینی تو کدوم سفره خونه
شبا دوره هم باشید با اونکه عشقتونه
همچی آروم با اون توی فضای صمیمی
راستی نشناختم ایشون کدوم عشقتونه

دیگه نمیتونم قید خودمو بزنم
چشامو ببندم از همه دروغا بگذرم
که میگفتی ولی به روت نمی آوردم
نه دیگه چیزی نگو نمیخوام صداتو بشنونم
بوی غریبه میدادی اینو خودت نفهمیدی
تنم میلرزید وقتی کنارش میخندیدی
به اون هم مثل من میگی چقدر گرمه دستات
بوی عطر تنتو بگو به کی بخشیدی

صدات تو سرمه انقدر جیغ نکش الکی
هفتا جون داری تو رو رگات تیغ نکش الکی
انقدر بدبختی دارم که توش گم باشی
لبات کبوده از هوس ماتیک نکش الکی
چیه برخورد بهت راس میگم خب
شبا بی خواب با استرس پا میشم صبح
اینکه چرا دل تو تنوع طلبه
بهم میگفت چون آدم خاصیم خب
منی که دلم به ندیدنت راضیم شد
با همه شرایط بدت قاطی هم شد
مثل اون آدمی بودم که تهش رسیده بود
که همش دوید آخر بازی هم مرد
ولی یه روز منم میشه بکنم تلافی
باشه بخند خب منم میدونم شبا چی
در گوش اون میگی که بهت چسبیده
به اونم داری میگی عزیزم میمیرم نباشی؟

دستم پینه زده انقدر نوشتم..
چی فکر میکردم چی شد سرنوشتم
حتی تصورش سخت بود که من یه روزی
این حرفارو من بزنم به عشقم
چونکه خیلی دلم پُره از دروغاش
من یه رنگ بودم ولی اون دو رو داشت
تو تقویم اتاقم همه روزا جمعه شد
دلم بدجوری میگیره غروباش
تو روم داشت بهم میگفت تکراریم
واسه موندنمم نداشت اصراریم
تا لب خودکشی منو میکشید ولی
میگفت واسه زنده بودنت نیست اجباریم
هیچ احساسیم این وسط نخواستیم باشه
منم از خدامه دوستم نداشته باشه
دوست داشت هرجا میره همه بهش نگاه کنن
آدم همیشه دنباله نداشته هاشه

دیگه نمیتونم قید خودمو بزنم..
که میگفتی ولی به روت نمی آوردم
بوی غریبه میدادی اینو خودت نفهمیدی
تنم میلرزید وقتی کنارش میخندیدی
به اون هم مثل من میگی چقدر گرمه دستات
بوی عطر تنتو بگو به کی بخشیدی